του Νίκου Νικολάου
Έτσι είναι το ποδόσφαιρο… Αυτή την έκφραση θα μπορούσε να πει κάθε φίλος της Μπαρσελόνα μετά τον χθεσινό αγώνα. Δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, αλλά και ο κατά τεκμήριο καλύτερος δεν “πιάνει” πάντα την ίδια απόδοση. Τελικά μετά από πολλά χρόνια έμελλε το βράδυ της 20ής Απριλίου, η Ρεάλ Μαδρίτης να κατακτήσει ξανά τίτλο με αντίπαλο τη Μπαρσελόνα (και πρώτο Κύπελλο από το 1993).
Στον χθεσινό τελικό, στο πρώτο ημίχρονο, oι Μαδριλένοι ήταν ελαφρώς καλύτεροι και δημιούργησαν τις πιο επικίνδυνες ευκαιρίες. Στη συνέχεια και στο δεύτερο ημίχρονο, η Μπαρσελόνα πήρε τα ηνία και σε ορισμένα διαστήματα θύμιζε τη διαστημική Μπαρσελόνα που όλοι ξέρουμε. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τις στιγμές που έφτασε κυριολεκτικά μία ανάσα από το γκολ στις φάσεις του Ινιέστα, του Μέσι, του Βίγια και του Πέδρο με τον τελευταίο να βλέπει να του ακυρώνεται τέρμα στο 70’.
Έτσι συμπληρώθηκαν τα ενενήντα λεπτά και δεν υπήρχε σκορ, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην ημίωρη παράταση. Εκεί σε γενικές γραμμές το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο και η Ρεάλ ήταν αυτή που ευτύχησε να πετύχει το γκολ με τον Ρονάλντο στο 102’ και να κατακτήσει το Κύπελλο του Βασιλιά. Δεν ξεχνά όμως κανείς την απρεπέστατη και γεμάτη απωθημένα χειρονομία του Πέπε προς τους Καταλανούς φιλάθλους. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο καυτή με τον τίτλο που μετράει πραγματικά και δεν είναι άλλο από το Champions League.
Οι συνθέσεις:
Μπαρσελόνα: Πίντο, Άλβες, Μασκεράνο, Πικέ, Αντριάνο (118' Μάξουελ), Μπούσκετς (107' Κεϊτά), Τσάβι, Ινιέστα, Πέδρο, Μέσι, Βίγια (91' Αφελάι).
Ρεάλ Μαδρίτης: Κασίγιας, Αρμπελόα, Ράμος, Καρβάλιο (118' Γκαράι), Μαρσέλο, Πέπε, Κεντίρα (103' Γκρανέρο), Αλόνσο, Οζίλ (70' Αντεμπαγιόρ), Ρονάλντο, Ντι Μαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου