Γράφει ο…ταμίας της Πριμέρα
Όταν ένα πρωτάθλημα τελειώνει, συνήθως ο καθένας ασχολείται με το τι έκανε η ομάδα του. Ως οπαδός της Μπάρσα, τι παράπονο θα μπορούσα να έχω; Η ομάδα πήρε τον τίτλο πιο εύκολα σε σχέση με πέρσι και χθες στη Μάλαγα απέδειξε ότι πίσω από τους Τσάβιδες, τους Ινιέστες και τους Μέσιδες, έρχονται και άλλοι, οι οποίοι θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια. Για τη Μπάρσα όμως η ώρα του απολογισμού δεν έχει έρθει , αφού μένει ένας αγώνας ακόμα και τι αγώνας: Ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ. Επομένως, το ταμείο θα γίνει μετά την επιστροφή από το Λονδίνο.
Από τη χθεσινή τελευταία αγωνιστική, δυο πράγματα μου έμειναν. Το πρώτο είναι ο υποβιβασμός της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Μετά από 20 χρόνια, είναι υποχρεωμένη να αγωνιστεί στη Σεγκούντα Ντιβιζιόν. Κρίμα μεν, έτσι έπρεπε δε. Η Ντεπορτίβο κάθε χρόνο ήταν και χειρότερη. Ολοι τη θυμόμαστε από την εποχή που έπαιζε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, αλλά αυτό είναι ανάμνηση. Προτιμώ να την έχω στο μυαλό μου με τους Τριστάν, Ντζαλμίνια, Μπεμπέτο, Μακάι, Ναϊμπέτ, Ριβάλντο, Σέζαρ Σαμπάιο, Μάουρο Σίλβα, Μολίνα, Φραν, Παντιάνι, Βαλερόν κλπ. Για αυτόν τον τελευταίο, δυο κουβέντες παραπάνω. Γνώριζα ότι φέτος σταματά το ποδόσφαιρο. Τον χειροκρότησα όταν η Ντεπορτίβο ήρθε για φιλικό στην Ελλάδα με την ομάδα που υποστηρίζω εδώ. Το έφεραν έτσι οι συγκυρίες, που τον είδα ξανά στο Καμπ Νόου, πριν από μερικές μέρες, στο 0-0 της Μπάρσα με τη Λα Κορούνια. Η φιέστα δεν είχε αρχίσει ακόμα, ο Χουάν Κάρλος Βαλερόν έγινε αλλαγή και σχεδόν όλοι στο γήπεδο χειροκροτούσαν αυτόν τον σπουδαίο αντίπαλο παίκτη που αποχωρούσε, σαν να αναγνώριζαν τις όμορφες στιγμές που χάρισε σε όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο. Από τα μικρά αυτά πράγματα που σε κάνουν περήφανο επειδή είσαι φίλος της Μπάρσα!
Κατά τα άλλα, ο υποβιβασμός της πάλαι ποτέ «σούπερ Ντέπορ», έχει κάποια «ντεσού»: Αρκούσε μια ισοπαλία κόντρα στην Βαλένθια για να μείνει στην κατηγορία, αφού η Μαγιόρκα έχανε από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Από το 4’ η Βαλένθια προηγήθηκε, χάρη στον Αντούριθ. Η Λα Κορούνια έψαξε το γκολ της ισοφάρισης – παραμονής, όμως ο Σολδάδο την αποτελείωσε στο 90’ + 6 κάνοντας το 0-2. Το 1994 ήταν η Βαλένθια και πάλι που στερούσε το πρωτάθλημα από την Λα Κορούνια. Το χαμένο πέναλτι του Ντζούκιτς ήταν αρκετό για να στεφθεί πρωταθλήτρια η Μπαρσελόνα. Το 2011 η Μπάρσα είναι και πάλι πρωταθλήτρια, η Ντεπορτίβο όμως αποχαιρετά τα μεγάλα σαλόνια. Αν η Θέλτα δεν καταφέρει να πάρει την άνοδο από την Σεγκούντα, τότε τη νέα σεζόν η Πριμέρα Ντιβιζιόν δεν θα έχει εκπρόσωπο από τη Γαλικία. Οσο και αν λυπάμαι για τον Βαλερόν, που άξιζε ένα καλύτερο τέλος στην καριέρα του, η Λα Κορούνια δικαίως πέφτει.
Αντίθετα, κάποιος άλλος τελείωσε την καριέρα του με πολύ καλύτερο τρόπο. Ο Φρανσέσκ Αρνάου είναι ένας πρώην τερματοφύλακας της Μπάρσα, προϊόν και αυτός των ακαδημιών της, όμως ποτέ δεν έγινε βασικός. Εκανε καριέρα στη Μάλαγα και έφτασε η ώρα να πει αντίο στα γήπεδα, στα 36 του χρόνια. Αυτό έγινε απέναντι στην Μπάρσα, την ομάδα που τον ανέδειξε, σε μια από τις περιπτώσεις που λες ότι το τέλος και η αρχή συμπίπτουν. Ο Αρνάου μπήκε τιμητικά στο γήπεδο στο 86’, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους οπαδούς της Μάλαγα, αλλά και από αυτούς της Μπαρσελόνα που ήταν στο Λα Ροσαλέδα. Με τη λήξη του ματς, όλοι έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν. Η τελευταία εικόνα που κράτησα, ήταν εκείνη όπου ο πρώην …δικός μας Αρνάου και ο νυν…δικός μας Πίντο αγκαλιασμένοι, έχοντας βγάλει τα γάντια τους, φεύγουν για τα αποδυτήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου