Γράφει ο…προσγειωμένος
Δίχως αμφιβολία, το 2-2 του πρώτου ματς στη Μαδρίτη καθιστά φαβορί τη Μπάρσα. Με μια προσεκτική διαχείριση του αγώνα απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, στο Καμπ Νόου, μπορεί να κάνει δικό της τον συγκεκριμένο τίτλο. Ο όρος «προσεκτική διαχείριση» προτιμήθηκε από τον όρο «καλή απόδοση», για μια σειρά από λόγους.
Ο βασικότερος λόγος είναι προφανής. Δεν μπορείς να ζητάς από μια ομάδα που βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του «μονταρίσματος», να παίζει καλά στα μέσα Αυγούστου. Ακόμα και η Μπάρσα, με τη μεγάλη ομοιογένεια και τους παίκτες που ξέρουν καλά ο ένας τα χούγια του άλλου, δεν ξεφεύγει από το νόμο που λέγεται «προετοιμασία και προπόνηση». Βασικότατοι παίκτες έχασαν σημαντικό κομμάτι της προετοιμασίας και άλλοι έχουν προπονηθεί ελάχιστα με την ομάδα.
Ενας άλλος λόγος είναι οι ιδιαιτερότητες των αγώνων με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μπορεί το Σούπερ Καπ να ήταν άλλες χρονιές απλά ένας τίτλος, τώρα όμως έχει αποκτήσει άλλη αξία, κυρίως για τους οπαδούς, αλλά και οι παίκτες δεν μένουν ανεπηρέαστοι. Με λίγα λόγια, ακόμα και για μια ομάδα σαν τη Μπάρσα, που κατά τη γνώμη των περισσότερων δεν έχει τίποτα να αποδείξει, η νέα σεζόν ξεκινά με πίεση. Δεν θυμάμαι άλλες χρονιές, όταν χάναμε ή όταν κερδίζαμε το Σούπερ Καπ, να ασχολιόταν κάποιος ιδιαίτερα.
Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με το παιχνίδι αυτό καθαυτό. Οταν δεν έχεις κάνει προετοιμασία και αντιμετωπίζεις αντίπαλο σαφώς πιο έτοιμο και αρκετά ποιοτικό, είναι πιθανό να σου βγουν εντονότερα οι όποιες αδυναμίες κουβαλάς. Είτε στον τομέα της τακτικής είτε στον τομέα της φυσικής κατάστασης.
Τα παραπάνω ίσχυαν και στο ματς της Μαδρίτης και καλό είναι να μην τα ξεχάσουμε, επειδή το παιχνίδι έληξε με το ευνοϊκό 2-2. Η ρεβάνς είναι δύσκολη, όμως έχουμε λόγους να είμαστε αισιόδοξοι. Ας τους δούμε στα γρήγορα. Μια πιο «δόκιμη» ενδεκάδα είναι πιθανή. Πικέ, Τσάβι, Μπουσκέτς, ενδέχεται να είναι βασικοί. Αμέσως – αμέσως, προστίθεται ποιότητα σε αμυντική και μεσαία γραμμή σε σχέση με την αναμέτρηση της Μαδρίτης. Καλός και άγιος ο Κεϊτά, όμως είναι μπακ απ για τη μεσαία γραμμή. Ταλέντο ο Τιάγκο, είναι επένδυση όμως για το μέλλον. Αμφότεροι προσπάθησαν στο Μπερναμπέου, αλλά το κάτι παραπάνω μπορούν να το δώσουν άλλοι.
Παίζουμε στην έδρα μας. Αυτό βέβαια από μόνο του δεν λέει τίποτα μεταξύ ομάδων με παίκτες παγκόσμιας κλάσης, αλλά δεν είναι και να το προσπερνάς στα γρήγορα. Λέτε να είναι τόσο εύκολο για τον Κεντίρα να παίζει καράτε και να μην τρέχει κάστανο; Καλά, για τον Πέπε δεν το συζητάμε. Το παιδί αυτό πρέπει να έχει πρόβλημα, δεν εξηγείται αλλιώς αυτό που βγάζει στο γήπεδο. Ποιος Ανατολάκης και ποιος Καλλιτζάκης; Αυτοί τουλάχιστον έπαιζαν σε καλές (σε σχέση με τις υπόλοιπες) ομάδες ενός μετριότατου πρωταθλήματος μιας άσημης ποδοσφαιρικά χώρας της Ευρώπης. Ο Πέπε υποτίθεται ότι αγωνίζεται στο κορυφαίο επίπεδο και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ να του κάνει μια υπόδειξη; Εκτός αν έτσι τον θέλουμε τον Πέπε, οπότε όλα εξηγούνται απλά και όμορφα. Ετσι Ζοζέ;
Ο τρίτος και τελευταίος λόγος για αισιοδοξία έχει να κάνει με κάτι πιο απτό: Οσο περνάει ο χρόνος, η ασύνδετη και μη λειτουργική μηχανή της Μπάρσα που είδαμε στη Μαδρίτη, θα ανεβάζει στροφές και όλοι ξέρουμε τι γίνεται όταν η μηχανή αυτή δουλεύει με το στροφόμετρο στα κόκκινα. Αυτό θα γίνει σιγά - σιγά, με την ομάδα να γίνεται όλο και καλύτερη όσο προχωρά η σεζόν, τουλάχιστον αυτό περιμένουμε. Για τη Ρεάλ Μαδρίτης και με δεδομένη την εποχή, ακόμα 17 Αυγούστου είναι, νομίζω ότι είδαμε όσα είχαμε να δούμε. Καλύτερα από όσο έπαιξε στο πρώτο παιχνίδι φαντάζει δύσκολο να ξαναπαίξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου