Γράφει ο… WBAFTA*
Δευτέρα πρωί, είσαι στη δουλειά και η απορία φίλου, υποστηρικτή επίσης της Μπάρσα, είναι εύλογη: «Με ποιον δεξιό μπακ θα πάμε στο ματς με τη Βιγιαρεάλ»; Απάντηση: «Δεν ξέρω, ίσως κάποια αλχημεία θα γίνει με κάποιον χαφ ή θα παίξει κάποιος από τη β’ ομάδα».
Δευτέρα βράδυ, λίγο πριν βάλεις το streaming σε λειτουργία, έχεις μάθει τη σύνθεση της ενδεκάδας. Αμέσως αναρωτιέσαι: Ποιος παίζει δεξί μπακ από όλους αυτούς; Ξεκινάει το ματς και ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει δεξί μπακ. Η Μπάρσα έχει αλλάξει διάταξη και παίζει με τρεις στην άμυνα.
Δευτέρα προς Τρίτη, έχουν περάσει πια τα μεσάνυχτα. Εχεις πανηγυρίσει 5 γκολ και ψάχνεσαι γενικώς, μπας και καταλάβεις τι είδες. Είδες την Μπάρσα στο 3-4-3, που κάποια στιγμή το είχε πει ο Πεπ ότι το δουλεύει, αλλά δεν είχαμε δώσει μεγάλη σημασία. Αν και προπονητής δεν είμαι για να το αναλύσω σε βάθος και πιο έγκυρα, το «4» του κέντρου φαντάζει ως ένας «σταυρός». Ο Κεϊτά πιο πίσω, «άγκυρα» μπροστά από τους τρεις της άμυνας. Τιάγκο και Ινιέστα πιο μπροστά και ακόμα πιο μπροστά από αυτούς ο Σεσκ. Ο Σεσκ, πέρα της ανάπτυξης, όπου βοηθά τους δυο κεντρικούς, έχει την ευθύνη να κινείται στους χώρους που ανοίγονται από την κλασική πια κίνηση του Μέσι προς τα πίσω. Το έχει κάνει πολύ καλά ως τώρα, αρκεί να θυμηθούμε το γκολ στο Μονακό με το οποίο έγινε το 2-0 κόντρα στην Πόρτο και το δεύτερο γκολ στο ματς με τη Βιγιαρεάλ. Με την απαραίτητη συνδρομή του Μέσι φυσικά…
Στην επίθεση, οι δυο πλάγιοι παίζουν όλη την πλευρά ουσιαστικά, αλλά στο ανασταλτικό κομμάτι μαρκάρουν πολύ ψηλά, σχεδόν στην αντίπαλη περιοχή. Η Βιγιαρεάλ το ένιωσε στο πετσί της, η γραμμή του κέντρου φάνταζε για τους παίκτες της στο δεύτερο ημίχρονο σαν τη γραμμή του ορίζοντα. Τόσο μακρινή. Αν βέβαια η αντίπαλη ομάδα βρει τρόπο και περάσει από την πίεση, οι δυο πλάγιοι επιθετικοί γυρίζουν προς τα πίσω και βοηθούν την άμυνα.
Αυτά σε χοντρές γραμμές, όπου πρέπει να προσθέσει κανείς την καλή κυκλοφορία της μπάλας, την συνεχή κίνηση και εναλλαγή θέσεων και την ικανότητα των παικτών της Μπάρσα να λειτουργήσουν άριστα σε δεδομένες καταστάσεις, πχ. ο μέσος που ξαφνικά γίνεται φορ, έχει άψογο τελείωμα φάσης, που θα ζήλευε και ένας κανονικός φορ άλλης ομάδας.
Δεν μπορώ να ξέρω κατά πόσο ο Πεπ θα επιμείνει στο σχήμα αυτό και κυρίως κόντρα σε ποιες ομάδες θα το επιλέγει. Μια λογική άποψη θα ήταν ότι στο Καμπ Νόου και κόντρα σε υποδεέστερες θεωρητικά ομάδες, θα βλέπουμε συχνά τη Μπάρσα σε αυτό το μοτίβο. Εκτός έδρας και με πιο ζόρικο αντίπαλο, επιστρέφουμε στα παλιά. Πάντως, αν σκεφτεί κανείς ότι σε αυτό το σχήμα υπάρχουν οι επιλογές των Πουγιόλ, Πικέ, Αλβες, Τσάβι, Βίγια και μερικών ακόμα, που δεν ήταν για διάφορους λόγους στους 11 που ξεκίνησαν κόντρα στη Βιγιαρεάλ, εύκολα προκύπτει ένας πονοκέφαλος! Τόσο για τον Πεπ που πρέπει να διαλέξει, όσο και για τον αντίπαλο που δεν ξέρει από πού να φυλαχτεί. Είμαι σίγουρος ότι ο Πεπ θα διαλέξει. Τώρα, για το πώς θα φυλαχτεί ο αντίπαλος, μην με ρωτάτε.
Βέβαιο είναι ένα: Η καινούρια ποδοσφαιρική πρόταση της Μπάρσα, είναι φουλ επιθετική, εξόχως θεαματική και στο πρώτο τεστ απεδείχθη πλήρως αποτελεσματική. Οπότε Πεπ, δεν ξέρουμε τι άλλο έχεις στο μυαλό σου, συνέχισε όμως να μας μπερδεύεις. Είναι πραγματικά συναρπαστικό και απαντά σε αυτό που διερωτόταν ένας δημοσιογράφος, αναφερόμενος στη Μπάρσα, σε ένα αφιέρωμα που έκανε πριν από λίγες μέρες για την Πριμέρα Ντιβιζιόν: «Βελτιώνεται το τέλειο»;
*Wanna Be A Football Tactics Analyzer!!!!!